464

Co się liczy, 

co nie liczy... 

Zawsze twój uśmiech, 

jest opoką mych snów. 

To się liczy, 

że mogę poczuć 

twój zapach. 

Nie jesteś snem. 

Jesteś obok. 

Jak krzesło 

i kot ale 

skrywasz coś więcej,

choć nie pozwalasz mi 

upaść i mruczysz 

bez powodu,

jest w tobie jedno 

serce. 

Które zgrywa 

się z moim sercem 

i choć nie gramy 

tej samej melodii, 

to kakofonia 

dźwięków. 

To jest jakby 

jedno - nierówne 

choć idealnie 

piękne...      .      

463

Mam jeszcze kilka wpisów brudnych,

jak stare samochody sprowadzone zza granicy. 

Złomy. Stoją i gniją, 

korozja je zjada i nie mają w sobie nic - 

jak produkty z krótkim terminem ważności 

ale nie można ich przecenić. 

Słowa nie tracą tak szybko wartości 

jak zepsuty twarożek. A ja wciąż i od nowa 

chce opowiadać nowe rzeczy - zamiast 

bazować na łatwiźnie. Jeszcze się tli ten pęd do życia...

Dogasa.     

462

Już się prawie roztopił bałwan za oknem 

- a nie widać jeszcze tej wiosny.

Jaka szkoda, że nie ma czasu się tym 

nacieszyć.

Leżę od trzech dni z gorączką nie pocąc ani kropli 

- spuchłem jak ciasto drożdżowe.

W te święta nie było na stole żadnych ciast,

bywały zawsze za dawnych lat.

Czuję że jestem prawdziwym bogaczem 

- znalazłem w kieszeni 1802 jeny. 

A jeszcze 36 tajwańskich dolarów brzęczy 

- w torbie od wspomnień.

W niej trzymam całe życie. 

Bardziej wspomnienia trzymają mnie! 

 

461

Odnalazłem miłość do miast bezkresnych.

Są one bezgwiezdne i głośne,

horda zjawisk cielesnych.

Są jak szept, są jak wrzawa,

są gorące, są bezduszne,

są otwarte i zamknięte,

są więzieniem,

są jak Eden.

Ich ulice pełne zgiełku,

ludzi wypranych ze snów

niewczesnych pośród

miliona budynków,

architektury mającej tylko

koszmarów nowoczesnych

natłok.

Byłem tam wraz

z rojem wylewających się

z metra w szczycie,

rojem os lub dzikich pszczół.

Odnalazłem się w tym mieście,

bez trudu wdychając jego pył i wilgoć,

patrząc jak wplata się w góry

i jak ich zielone zbocza schodzą w dół

do arterii przybierających 

coraz większą moc,

wraz z kolejnym 

zachodzącym słońcem.