Oczy świecą do Wojny. Uczucia są niejasne. Ciało boli. Punkty krytyczne zerwane i przekroczone.
Każdy dzień może być tym, który będzie ostatnim. Siedzę w domu w głębokiej szklance strachu. Nie widać moich emocji, ale czuję jak rozrywają mi skórę.
Włosy wychodzą z każdym prysznicem. Czuję obok strachu, rosnącą nienawiść, cieszy mnie śmierć tych, których uznaję za wroga.
W lustrze, nie wiem czy jeszcze, odbija się człowiek… Oczy świecą od Wojny, ekran rozgrzany, bateria puchnie, głośniki grają na maxa, podstrony opinii, przekraczają już możliwość poznania…
Jutra może nie być! Jest mi tak bardzo wstyd. Że naczelne podbiły tą planetę!
