Nie ma po co. Ani o co. Ani komu. Nie wiadomo dlaczego? Jaki jest cel? Dlatego tak łatwo jest się poddać. Zamknąć oczy. Wyciszyć dźwięki Świata. W małym ciemnym pokoju. Bez okna, bez telewizora i bez radia – trwać do póki nie przyjdą. Bo może nie przyjdą, może się uda – jedyna wiara jaką mam…
