Czy w czasie teraźniejszym, najlepsze pozostaje niewidoczne?
Niech przemówią dachy niszczonego Mariupola.
Trzeba przejść na kolejny poziom, aby wiedzieć, ile było
tego wszystkiego?
To mówią masowe groby w Buczy i dziesiątkach innych miast na
zielonej Ukrainie.
Czy to co drogie i cenne już poza nami, a to co obecne jest
niewiadomą?
To mówią złudzenia ludzi, którzy nigdy nie poczuli wojny.
Czy jutro, nasze dziś, będzie najpiękniejszym dniem minionej
wiosny?
Ci, którym uda się przeżyć, nie będą dzielić z nami
zbiorowych wspomnień.
Przeszłość dla ocalałych będzie piekłem. Dziś nic nie jest
już pewne!
