435

Było i zgasło. 

Za mgłę wpadło 

mgławicy niebieskiej. 

Za zaślepienie i niewiedzę. 

Pulsuje mi tętnica, 

mam udar! To zapomnienie. 

Jedno słowo, potem zdanie, 

takie małe, choć nie boskie, 

stwarzanie. A zamiast tego, 

tłumaczę się ze swojej słabości. 

Skrywając nadzieję, że skuszę 

Cię, ułudą mojej błyskotliwości. 

Nie? 

Znów nie wyszło, 

żywioły nie opanowane? 

Znów jak od zarania - 

wszystko jest przejebane! 

I tak w kółko...

iskry krzeszę uczuć do Ciebie!

Pot na skroni i suche usta,

w sercu pustka a w trzewiach

gra mi rozpusta!