464

Co się liczy, 

co nie liczy... 

Zawsze twój uśmiech, 

jest opoką mych snów. 

To się liczy, 

że mogę poczuć 

twój zapach. 

Nie jesteś snem. 

Jesteś obok. 

Jak krzesło 

i kot ale 

skrywasz coś więcej,

choć nie pozwalasz mi 

upaść i mruczysz 

bez powodu,

jest w tobie jedno 

serce. 

Które zgrywa 

się z moim sercem 

i choć nie gramy 

tej samej melodii, 

to kakofonia 

dźwięków. 

To jest jakby 

jedno - nierówne 

choć idealnie 

piękne...      .      

463

Mam jeszcze kilka wpisów brudnych,

jak stare samochody sprowadzone zza granicy. 

Złomy. Stoją i gniją, 

korozja je zjada i nie mają w sobie nic - 

jak produkty z krótkim terminem ważności 

ale nie można ich przecenić. 

Słowa nie tracą tak szybko wartości 

jak zepsuty twarożek. A ja wciąż i od nowa 

chce opowiadać nowe rzeczy - zamiast 

bazować na łatwiźnie. Jeszcze się tli ten pęd do życia...

Dogasa.     

462

Już się prawie roztopił bałwan za oknem 

- a nie widać jeszcze tej wiosny.

Jaka szkoda, że nie ma czasu się tym 

nacieszyć.

Leżę od trzech dni z gorączką nie pocąc ani kropli 

- spuchłem jak ciasto drożdżowe.

W te święta nie było na stole żadnych ciast,

bywały zawsze za dawnych lat.

Czuję że jestem prawdziwym bogaczem 

- znalazłem w kieszeni 1802 jeny. 

A jeszcze 36 tajwańskich dolarów brzęczy 

- w torbie od wspomnień.

W niej trzymam całe życie. 

Bardziej wspomnienia trzymają mnie! 

 

461

Odnalazłem miłość do miast bezkresnych.

Są one bezgwiezdne i głośne,

horda zjawisk cielesnych.

Są jak szept, są jak wrzawa,

są gorące, są bezduszne,

są otwarte i zamknięte,

są więzieniem,

są jak Eden.

Ich ulice pełne zgiełku,

ludzi wypranych ze snów

niewczesnych pośród

miliona budynków,

architektury mającej tylko

koszmarów nowoczesnych

natłok.

Byłem tam wraz

z rojem wylewających się

z metra w szczycie,

rojem os lub dzikich pszczół.

Odnalazłem się w tym mieście,

bez trudu wdychając jego pył i wilgoć,

patrząc jak wplata się w góry

i jak ich zielone zbocza schodzą w dół

do arterii przybierających 

coraz większą moc,

wraz z kolejnym 

zachodzącym słońcem.   

 

460

 ...tak bardzo bym chciał, aby było

tak jak było i aby nigdy, nic się nie zmieniło

a jednak tak bardzo chcę, aby wszystko

to co jest, porwał bies, bo może po tym potworze 

znów wróci piękny dzień i lekki sen?

i oddech będzie płynny i kamień nie za ciężki

co u szyi od pierwszego dnia, niby ziarno piasku masz

ale może, drogi leśny borze, niech nic się nie zmienia

bo będzie tylko gorzej i tylko noc po kres dni będzie nam grać?

...co ze mną się stało? z tym chłopcem pełnym dumny?

z tym wigorem i siłą i wiarą w nadludzkie siły, co pożarł 

wszystkie rozumy i ze swadą ścierając, z ust krew ofiar swych

ciągle się śmiał: ha ha ha ha ha ha!

...co ze mną się stało? że byle podmuch i trzask, wpędzają mnie 

w całkowity paraliż i strach? i nie ma energii ani ochoty na żadne swady

na żadne głupoty i boi się cienia i drży kiedy grzmi, a nocą gdy nie śpi

totalnie nic nie śni... co się stało z chłopcem tym? 

459

W sen się zwinąć w śnienie spokojne w pieleszach 

w splątanych ciałach nogami i ze splecionymi dłońmi 

we dwoje, i troje... To bez znaczenia, byle krzesaniem iskier 

snu nie zakłócić, tylko w czułości się tulić... 

W sen samotny wejść delikatnie 

szczelnie bunkrem pierzyny i kotem zakrytym, 

bezwstydnie się spocić i kołdrę na drugą stronę przewrócić. 

I sapać nie bacząc na czas, który i tak pokona nas... 

Albo iść w sen co na jawie w okolicy bezpiecznego bloku 

prowadzi nas na spacer - przed snem - do ciemnego parku 

koło północy, w którym wiesz to na pewno - nie stanie się nic złego 

i potem można spać i nie chcieć już nigdy wstać!

Sen przy otwartym oknie na wsi czy w mieście 

z szeleszczącym szumem natury lub szeptem zmęczonej ulicy,

ze stukającym rytmem tramwajów, skowytem pijanych krzykaczy 

co chcą się wykazać swoim brakiem osiągnięć.

I w sen zimowy wreszcie zapaść w barłogu i czystości 

z nogami na wierzchu bo za mocno grzeje centralne, 

a za oknami już znikają liście z życia co przeminęło nam 

w mgnieniu oka, tuż przed wiecznym chłodnym snem...     

458

Niespodziewanie!

Śmierć przychodzi 19-go listopada, 

przychodzi również 23-go kwietnia.

Oczekiwana!

Śmierć przychodzi 30-go maja.

Bezlitośnie!

Śmierć przychodzi również 29-go marca! 

Beznamiętnie i bez sensu!

Przychodzi śmierć też 1-go kwietnia!

Przychodzi i ktoś wychodzi... 

Lucynie 1938-2024