462

Już się prawie roztopił bałwan za oknem 

- a nie widać jeszcze tej wiosny.

Jaka szkoda, że nie ma czasu się tym 

nacieszyć.

Leżę od trzech dni z gorączką nie pocąc ani kropli 

- spuchłem jak ciasto drożdżowe.

W te święta nie było na stole żadnych ciast,

bywały zawsze za dawnych lat.

Czuję że jestem prawdziwym bogaczem 

- znalazłem w kieszeni 1802 jeny. 

A jeszcze 36 tajwańskich dolarów brzęczy 

- w torbie od wspomnień.

W niej trzymam całe życie. 

Bardziej wspomnienia trzymają mnie! 

 

461

Odnalazłem miłość do miast bezkresnych.

Są one bezgwiezdne i głośne,

horda zjawisk cielesnych.

Są jak szept, są jak wrzawa,

są gorące, są bezduszne,

są otwarte i zamknięte,

są więzieniem,

są jak Eden.

Ich ulice pełne zgiełku,

ludzi wypranych ze snów

niewczesnych pośród

miliona budynków,

architektury mającej tylko

koszmarów nowoczesnych

natłok.

Byłem tam wraz

z rojem wylewających się

z metra w szczycie,

rojem os lub dzikich pszczół.

Odnalazłem się w tym mieście,

bez trudu wdychając jego pył i wilgoć,

patrząc jak wplata się w góry

i jak ich zielone zbocza schodzą w dół

do arterii przybierających 

coraz większą moc,

wraz z kolejnym 

zachodzącym słońcem.